Είναι άξιο έρευνας το γεγονός ότι η τριχόπτωση αφορά όλο και περισσότερους νέους.

Ο νέος που μπορεί να πηγαίνει ακόμη στο λύκειο, ανησυχεί τρομερά και επηρεάζεται βαθύτατα ψυχολογικά.

Όταν στο οικογενειακό του περιβάλλον υπάρχει άτομο, με παρόμοιο ή μεγαλύτερο πρόβλημα, οπότε η κληρονομική προδιάθεση είναι σχεδόν βέβαιη, τότε το ψυχολογικό πρόβλημα μεγεθύνεται.

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου δεν διαφαίνεται κάτι τέτοιο και έτσι υπάρχει δυσκολία στην διάγνωση που ούτως η άλλως υπάρχει λόγω του πολύ συντόμου χρονικά ιστορικού του νέου ατόμου.
Άρα ο γιατρός πρέπει να προσεγγίσει το πρόβλημα με συγκεκριμένα βήματα:

  • Να καθησυχάσει τον νέο δίνοντας του την βεβαιότητα για αποκατάσταση του προβλήματος
  • Να μην τον πιέσει να κάνει μεταμόσχευση παρά την θέλησή του
  • Να ζητήσει την επίγνωση του θέματος από τους γονείς ιδίως αν είναι μαθητής
  • Να επιμείνει στην ψυχολογική προσέγγιση του προφίλ του νέου
  • Να προτιμήσει μια μη βιαστική απόφαση για να δει την πορεία του προβλήματος
  • Να προτιμήσει μια συντηρητική θεραπεία με μινοξειδίλη η φιναστερίδη
  • Αν αποφασίσει να επέμβει να προτιμήσει την μέθοδο fue me μακρότερο αριθμό μοσχευμάτων
  • Να δουλέψει κυρίως στην μπροστινή γραμμή όπου και σχεδόν πάντα θα υπάρχει το πρόβλημα
  • Να αποφύγει να μπει ανάμεσα στα μαλλιά έστω και αν έχουν κάπως αραιώσει.